کاهش وزن از طریق آب زدایی در کشتی

 کاهش وزن از طریق آب زدایی و جایگزینی مایعات از دست رفته بدن

موفقیت در مسابقات ورزشی، از مهم ترین اهداف ورزشکاران و مربیان است. ورزشکاران معمولا به منظور راه یافتن به رده وزنی ویژه یا بهبود توانایی های عملکردی، وزن خود را کاهش می دهند.

از این رو کنترل وزن، یکی از دغدغه های مربیان کشتی به شمار می رود.
آب مهم ترین ماده ارگوژنیکی برای ورزشکاران است. تاثیر کم آبی شدید بر عملکرد عصبی-عضلانی، توانی و بی هوازی، در کشتی گیران و دیگر رشته های ورزشی وزنی مد نظر است. یکی از شیوه های معمول کاهش وزن در این ورزش ها از دست دادن شدید آب بدن و سپس تلاش برای آبگیری مجدد، درست قبل از مسابقه است.

تحقیقات نشان می دهد آب زدایی به مقدار ۲% وزن بدن سبب افت عملکرد جسمانی می شود. بنا براین آب رسانی سریع از بخش های ضروری بازگشت به حالت اولبه می باشد.

یکی از مشکلات آبگیری در جریان ریکاوری، مصرف حجم زیادی مایع بلافاصله پس از آب زدایی می باشد. در نتیجه ترشح هورمون های تنظیم کننده آب بدن و همچنین تمایل به نوشیدن آب را کاهش می دهد و در نتیجه موجب عدم بازگشت آب بدن به سطوح طبیعی می شود.

برای برقرای تعادل آب و الکترولیت های بدن پس از دفع آب روش های مختلفی مانند مصرف آب، استفاده از محلول های الکترولیتی- کربوهیدراتی و نوشابه های ورزشی مطرح شده است.

تحقیقات نشان می دهد که مصرف آب، اسمولالیته و غلظت سدیم پلاسما را کاهش می دهد و موجب افزایش تولید ادرار می شود. در مقابل، افزودن الکترولیت ها به ویژه سدیم، به نوشیدنی، نگهداری مایع را در کوتاه مدت بهبود می بخشد. اما این تاثیرات زودگذرند و در بلند مدت در مقایسه با آب از نظر نگهداری آب بدن تفاوت چندانی وجود ندارد.

با توجه به اینکه آبگیری از طریق محلول الکترولیتی-کربوهیدراتی تاثیر موقت بر بازگشت حجم مایع از دست رفته دارد و دست کم ۲۴ ساعت وقت نیاز است تا حجم مایع به حالت اولیه برگردد. باید روش های دیگری به منظور تشخیص بهترین نحوه آبگیری بررسی شود.

آبگیری  با محلول گلیسرولی موجب افزایش آب بدن به مدت ۴۸ ساعت می باشد همچنین موجب افزایش حجم پلاسما و ظرفیت قلبی- تنفسی می شود در ضمن سبب نگهداری بیشتر آب و افزایش عملکرد ورزشی می شود.

منبع: مقاله فیزیولوژی ورزشی. شماره ۱۳٫ بهار ۱۳۹۱٫ صص۷۶_۶۳